W latach I Wojny Światowej Twierdza Przemyśl zasłynęła jako jedna z największych na świecie. Z dwustu istniejących wtedy twierdz była ona trzecią pod względem wielkości po Antwerpii w Belgi i Verdun we Francji. Broniła się najdłużej ze wszystkich twierdz, bo aż 179 dni. Twierdza Przemyśl poddała się dopiero, gdy zabrakło żywności i dalsza obrona była już niemożliwa. Blokowała ona skutecznie drogę za zachód wojskom rosyjskim. Przemyśl w tym czasie był na czołowych stronach wszystkich gazet. Fort XII „Werner” to fort główny, artyleryjski IV północnego odcinka obrony. Włączony został do pierścienia obronnego Twierdzy Przemyśl w 1883 roku. Był dziełem samodzielnym i nie posiadał fortów pomocniczych ani łącznikowych.
Nazwa fortu pochodzi od Pierwszego Komendanta Twierdzy Przemyskiej Antoniego Wernera. Załogę fortu stanowiło 6 oficerów i 310 żołnierzy. Do dziś fort jest doskonale zachowany. Jego skopień zniszczenia określa się na 10%. Budowano go w latach 1882 – 1886 jako jednowałowy fort artyleryjski. Główne uzbrojenie Fortu XII „Werner” stanowiła artyleria rozmieszczona na stanowiskach na wale, który do dnia dzisiejszego został zachowany. Stanowiska ogniowe były rozdzielone poprzecznicami, w których to mieściły się schrony dla załogi dział. Po wejściu do fortu od strony wewnętrznego pierścienia obronnego znajdujemy się na dziedzińcu przed koszarami, które były pomieszczeniami noclegowymi. Znajdowała się tam także kuchnia, magazyny żywności kazamaty dla oficerów i dla komendanta fortu.
Druga część fortu znajdująca się za koszarami, a przed wałem, na którym stała artyleria jest to budynek, w którym mieściły się składy amunicji, ambulatorium – lokal opatrunkowy oraz ubikacje. W tej części fortu na jego osi znajduje się wejście do podziemnego korytarza (poterny) prowadzącego do kaponiery w fosie. Kaponiera Fortu XII „Werner” została zniszczona jednakże przejście (poterna) jest dostępne dla zwiedzających. Z drugiej części fortu tj. magazynów amunicji idąc w prawo możemy dojść do wału artyleryjskiego, który został bardzo dobrze zachowany. Idąc wałem mijamy kilka schronów w poprzecznicach. Z dwóch schronów zewnętrznych po lewej i prawej stronie biegną poterny do bocznych kaponier znajdujących się w fosie. Teren fortu jest to powierzchnia 8,5 ha. Zachowała się w stanie nienaruszonym fosa wraz z murem ceglanym.
~ English
During The First World War the Fortress of Przemyśl became famous as one of the largest in the world. From among the two hundred strongholds existing at the time, it was the third largest structure besides Belgian Fortress of Antwerp and Verdun Fortress in France. It was defended the longest out of all the other forts as 179 days. The fortress in Przemyśl surrendered only because the food ran out and further resistance was impossible. It effectively blocked the way from Russian troops heading for the west. Przemyśl was on the front page of all newspapers then.
Werner XII is one main fort, the fourth artillery one in the northern defense sector. It was incorporated into the ring of defense of the Przemyslian Fortress in 1883. It was independent and had no auxiliary or linking. The fort was named after the first commander of the fortress Anthony Werner. Its garrison consisted of 6 officers and 310 soldiers. To this day, the fort is well preserved, and the degree of damage is assessed to 10%.
It was built from 1882 to 1886 as a single rampart artillery fort. The main armament of Werner XII was artillery deployed in positions on the rampart that has been preserved up to now. Firing positions were separated by crosscuts were the shelters for the cannon crew. When entering the fort inside of the ring defense, we are in the courtyard in front of the barracks the served as sleeping quarters. There was also a kitchen, food storerooms, casemates for the officers and the commander of the fort.
The second part of the fort situated behind the barracks and in front of the rampart for the artillery is a building with ammunition depots, a sickbay with dressing premises, and lavatories. In this part of the fort there is an entrance to the underground corridor leading to the caponier in the moat. Although the caponier of the fort was destroyed, the passage is open to the public. When turning right from the second part of the fort in the place where the ammunition depots are situated, we can get to the artillery rampart, which is also very well preserved. Walking straight along the rampart, we pass a few shelters in the crosscuts. There are also corridors leading to side caponiers situated in the moat where we can get from the two external shelters on the left and the right. The area of the entire fort is 8.5 ha. Moreover, the moat has been well preserved together with the brick wall around it.